ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ; ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟ!

Για μένα, έχει να κάνει κυρίως με το συναίσθημα. Τη στιγμή που έλαβα τη διάγνωση του καρκίνου, αποφάσισα να μην φάω άλλα σάκχαρα. Δεν μπορώ να πω γιατί, μάλλον το είχα ακούσει κάποτε. Εν πάση περιπτώσει, μου φάνηκε σωστό.

Από τότε που άλλαξα τόσο ριζικά τη διατροφή μου, μου λείπουν συγκεκριμένα φαγητά.

Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι να καρφώσω το πιρούνι μου σε ένα πιάτο με μακαρόνια με μια πραγματικά νόστιμη σάλτσα ντομάτας και να τα ανακατέψω.

Το στριφογύρισμα του πιρουνιού στο χέρι μου, ο ήχος, η μυρωδιά της σάλτσας, το χρώμα του ελαιόλαδου που ξεχωρίζει και δημιουργεί τη συνοχή, αυτό μου λείπει.

Τις περισσότερες φορές, μπορείς να απολαύσεις μια καλή μακαρονάδα στην Ιταλία, χαλαρά και με πολύ καλή παρέα, πράγμα που φυσικά συμβάλλει στη θετική εμπειρία.

Αλλά μετά νιώθεις φουσκωμένη, κουρασμένη και αδύναμη. Κάτι που δεν αποτελεί μεν πρόβλημα στις διακοπές, αλλά είναι πρόβλημα στην καθημερινή ζωή, ειδικά σε καταστάσεις όπου πρέπει να δυναμώσεις το σώμα σου.

Επειδή όμως δεν ήθελα να εγκαταλείψω αυτή την απόλαυση, έψαξα για εναλλακτικές λύσεις.