Zapytany w

Karin Isak, M.D.

Psycholog kliniczny

Zarządzanie psychologiczne w poradni Austriackiej Pomocy Onkologicznej w Wiedniu

Wsparcie dla pacjentek i krewnych

Diagnoza raka zazwyczaj spada na człowieka zupełnie niespodziewanie i bez przygotowania, w samym środku życia, i jest dramatycznym dświadczeniem, wobec którego początkowo brak jest dostępnych modeli działania. Choroba nowotworowa oznacza zazwyczaj „oderwanie się od rzeczywistości” połączone z poczuciem egzystencjalnego zagrożenia. Różne emocje, takie jak bezradność, rozpacz, niepewność, strach, złość, żal, pewność siebie i nadzieja, występują naprzemiennie w szybkim tempie, wywołując niepokój i powodując osłabienie. Choroba nowotworowa nie jest zdarzeniem jednorazowym i ograniczonym czasowo, a jej przebieg jest nierównomierny. Po fazach nasilenia kryzysu następują fazy stabilizacji, ponownej destabilizacji itp. Ten ciągły i długotrwały stres jest niezwykle wyczerpujący i obciążający.