Jakie są możliwości rekonstrukcji piersi?

Zasadniczo rozróżnia się rekonstrukcję piersi za pomocą tkanek własnych albo implantów.

Kiedy mówimy o rekonstrukcji piersi z wykorzystaniem tkanek własnych, oznacza to, że przeszczepiamy tkanki z różnych zdrowych części ciała. Nadają się do tego najróżniejsze obszary ciała: mięśnie grzbietu, skóra i mięśnie wewnętrznej części ud lub mięśnie lub sama tkanka skórno-tłuszczowa brzucha. Do takich operacji możliwe jest wykorzystanie nawet części mięśnia pośladkowego.

To, który wariant będzie najbardziej odpowiedni, zależy od kilku bardzo indywidualnych czynników. Na przykład od tego, jak duża jest usunięta pierś w porównaniu z drugą. A także, czy w ogóle na brzuchu lub udach występuje nadmiar skóry. Należy również zwrócić uwagę na to, czy widoczne są blizny po innych operacjach i czy sutek musi zostać usunięty w całości, czy tylko tkanki gruczołowe i tłuszczowe.

Ponadto należy dowiedzieć się, czy pacjentka uprawia sport, np. tenis. W takim przypadku odradza się wykorzystanie mięśnia grzbietu i zaleca inną opcję.

Jak przebiega rekonstrukcja z wykorzystaniem własnych tkanek?

W przypadku wykorzystania tkanek własnych rozróżnia się chirurgię plastyczną z użyciem płatów uszypułowanych i tzw. „wolnych” płatów.

Podczas operacji plastycznej z użyciem płatów uszypułowanych tkanka zostaje podwieszona do zaopatrującego ją naczynia krwionośnego, przesunięta do nowego obszaru – aktualnie pozbawionej tkanki piersi – i starannie dopasowana. Jest to możliwe w przypadku rekonstrukcji z użyciem mięśni pleców i brzucha. 

Podczas operacji plastycznej z wykorzystaniem płata wolnego usunięty zostaje cały blok skóry lub tkanki tłuszczowej. Następnie naczynia krwionośne są ponownie łączone pod mikroskopem z naczyniami piersi.

Moim zdaniem pacjentka powinna mieć duży wpływ na to, z której części ciała zostanie pobrana tkanka własna. Często zdarzają się miłe sytuacje, na przykład, gdy wreszcie znika w ten sposób irytujący „brzuszek”. To, którą technikę wybierze chirurg – zabieg z wykorzystaniem płata uszypułowanego czy płata wolnego – nie ma większego znaczenia dla pacjentki.

Rekonstrukcje tkanek własnych trwają zwykle kilka godzin i wymagają kilkudniowej hospitalizacji. Pacjentki powinny również uważać na siebie przez pierwsze kilka tygodni po operacji.

Alternatywą dla kobiet jest wszczepienie IMPLANTÓW. W tym przypadku też pewnie jest wiele różnych możliwości, prawda?

Zgadza się. Implanty są dobrą alternatywą dla bardzo szczupłych pacjentek, które nie posiadają lub prawie nie mają żadnych nadmiarów tkanki. Są również dobrym rozwiązaniem dla kobiet, które nie chcą mieć więcej blizn na ciele. Muszą one jednak pogodzić się z myślą, że w ich ciele znajduje się ciało obce.

Implanty/protezy są dostępne w szerokiej gamie rozmiarów i kształtów. W zależności od tego, jaki kształt ma naturalna pierś, do wyboru są implanty w kształcie łezki lub okrągłe.

Umiejscowienie implantu musi być zaplanowane indywidualnie i zawsze zależy od tego, ile piersi pozostało, jak duży jest płaszcz skóry i jak wygląda druga strona.

Inną opcją jest ekspander.

Co to jest ekspander?

Ekspander stosuje się, gdy skóra ma zostać rozciągnięta w celu późniejszego umieszczenia implantu lub tkanki własnej. Można go porównać do balonu, który jest wprowadzany podczas krótkiego zabiegu, a następnie powoli „napompowany” (roztworem soli fizjologicznej) przez kilka tygodni. Skóra powoli rozciąga się i staje się bardziej elastyczna. „Napompowanie” odbywa się przez mały otwór na powierzchni skóry, przez który chirurg może wstrzykiwać roztwór soli fizjologicznej co dwa tygodnie w warunkach ambulatoryjnych.

Co zrobić, jeśli brodawka sutkowa zostanie usunięta podczas usuwania guza?

Dzięki Bogu mamy na to kilka sztuczek w chirurgii plastycznej. Zawsze dążymy do uzyskania kształtu jak najbardziej zbliżonego do zdrowej piersi. Brodawkę sutkową można z powodzeniem utworzyć za pomocą chirurgii plastycznej z wykorzystaniem płatów skóry. Jest to niewielki zabieg, który można wykonać również w warunkach ambulatoryjnych. Skóra zostaje pofałdowana i połączona w taki sposób, aby uformować sutek (brodawkę sutkową). Lub, jeśli po drugiej stronie jest duża brodawka sutkowa, możliwe jest „podarowanie” jej części stronie operowanej i odpowiednie jej przeszczepienie.

Otoczkę można albo wytatuować, albo nieco ciemniejsze zabarwienie skóry w tym obszarze można zrekonstruować za pomocą przeszczepu skóry z podobnie ciemno zabarwionego obszaru, na przykład z okolic intymnych.

Kiedy wykonuje się rekonstrukcję piersi?

Jest to zawsze wspólna decyzja pacjenta i zespołu terapeutycznego. Zależy to od wielu czynników. Każda kobieta jest inna, inaczej myśli i czuje, ma inne priorytety, dlatego każda kobieta poddawana jest terapii dostosowanej do indywidualnych potrzeb.

Rekonstrukcję można przeprowadzić w tym samym etapie (tj. podczas jednej operacji), co usunięcie guza; nazywamy to wówczas „jednoczasową rekonstrukcją”. Jeśli rekonstrukcja jest wykonywana na późniejszym etapie, jest nazywana „odroczoną rekonstrukcją”.

Są też pacjentki, które nie decydują się na żadną rekonstrukcję i takie, które chcą jedynie operacji wyrównującej po drugiej/zdrowej stronie i są z tego bardzo zadowolone. W tym przypadku protetycy mają świetne nakładki, które odzwierciedlają kształt piersi.

Wszystkie warianty są możliwe i powinny być omawiane indywidualnie w celu dobrania idealnego, spersonalizowanego rozwiązania.

Czy rekonstrukcja piersi ma wpływ na WRAŻLIWOŚĆ BRODAWKI SUTKOWEJ?

Wiemy, że każda operacja oznacza przerwanie połączeń nerwowych, co prowadzi do bardzo różnych odczuć po operacji. Ponadto często konieczna jest radioterapia, która prowadzi do dalszego stwardnienia tkanki. Wszystkie te czynniki, a także status przedoperacyjny, utrudniają przewidzenie poziomu wrażliwości po operacji.

Jak długotrwałe są powyższe rekonstrukcje piersi?

Zasadniczo rekonstrukcja przy użyciu tkanek własnych nie wymaga żadnych dalszych zabiegów chirurgicznych w długoterminowej perspektywie.

W przypadku implantów ważne jest, aby pacjentka była świadoma, że producenci implantów obecnie obiecują trwałość około 10–15 lat. Prędzej czy później konieczna może być ich wymiana. Zawsze istnieje również ryzyko powstania kapsuły wokół implantu (więcej na ten temat można znaleźć na naszej stronie internetowej).

Możesz jednak zdecydować się na zmianę na własną tkankę później.

Ogólnie rzecz biorąc, chirurg plastyczny przez wiele lat jest opiekunem i partnerem pacjentki, dlatego ważne jest, aby pacjentka wiedziała, że jest w najlepszych rękach i że my, chirurdzy plastyczni, jesteśmy zawsze do dyspozycji naszych pacjentów, nawet po udanej operacji.

Dlaczego kobiety decydują się na implanty, a nie na własną tkankę?

Jest to kwestia bardzo zróżnicowana i zależy w dużej mierze od wyglądu drugiej piersi lub ogólnego wyglądu (tj. wizerunku ciała). Wiele kobiet wie więcej o implantach, ponieważ znane są one z zabiegów chirurgii estetycznej. Rekonstrukcja z wykorzystaniem implantu jest także znacznie krótszym zabiegiem chirurgicznym.

Przy użyciu tkanki własnej możliwe jest uzyskanie dużej objętości, która następnie nabiera naturalnego kształtu. Szczególnie w przypadku pacjentek z nadmiarem skóry i dużymi piersiami można zapewnić optymalne rezultaty.

Jak długo zazwyczaj trwa PROCES GOJENIA?

W zależności od metody chirurgicznej należy spodziewać się pobytu w szpitalu przez trzy do pięciu dni i okresu rekonwalescencji trwającego sześć tygodni.

W ciągu tych 6 tygodni zalecamy odpoczynek od wysiłku fizycznego i noszenie specjalnych biustonoszy w ciągu dnia i w nocy. Po tym czasie można powrócić do dowolnej aktywności fizycznej; nie będzie żadnych trwałych ograniczeń wynikających z rekonstrukcji piersi.

Czy na koniec mogę zapytać o POWSTAWANIE BLIZN?

Zależy nam na umieszczeniu blizn w taki sposób, aby były jak najmniej widoczne i nie przeszkadzały

w codziennym życiu. Świeże rany pooperacyjne mają wiele faz i ich całkowite zagojenie wymaga czasu. Zanim blizna przybierze swój ostateczny kolor i elastyczność, może minąć nawet rok.